Τί είναι η νόσος Αλτσχάιμερ;

Τι είναι η άνοια;

Η λέξη άνοια χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων, τα οποία περιλαμβάνουν απώλεια μνήμης, σύγχυση, αλλαγές στη διάθεση και δυσκολίες στην επικοινωνία.

Η άνοια μπορεί να έχει επίδραση στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αισθάνονται, συμπεριφέρονται και λειτουργούν, καθώς επίσης και στην υγεία τους. Τα συμπτώματα συνήθως περιλαμβάνουν τη σταδιακή απώλεια της μνήμης και των δεξιοτήτων επικοινωνίας, καθώς και μία έκπτωση στην ικανότητα να σκέφτονται και να συλλογίζονται ξεκάθαρα. Οι άνθρωποι μπορεί να είναι λιγότερο ικανοί να εκτελέσουν συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες.

Σήμερα περίπου 850,000 άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο υποφέρουν από άνοια.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν επαρκή επιδημιολογικά δεδομένα για την άνοια στην Ελλάδα. Ανάγοντας δεδομένα από άλλες χώρες η Alzheimer’s Disease International υπολόγιζε τον επιπολασμό της άνοιας στην Ελλάδα για το 2010 σε 196,000 άτομα. Εκτιμάται δε ότι το 2030 θα φτάσει τα 276,000 άτομα και το 2050 τα 365,000 άτομα.

 Τί είναι το Αλτσχάιμερ;

Η νόσος Αλτσχάιμερ (Alzheimer’s disease) είναι η συχνότερη αιτία της άνοιας, προσβάλλοντας περίπου 6/10 ανθρώπους με άνοια. Το Αλτσχάιμερ μπορεί επίσης να εμφανίζεται μαζί με άλλους τύπους άνοιας, όπως η αγγειακή άνοια (vascular dementia) ή η άνοια με σωμάτια του Λούι (Lewy bodies dementia). Αυτή η κατάσταση μπορεί να αναφέρεται ως ‘μεικτή άνοια’ ή άνοια πολλαπής αιτιολογίας (mixed dementia).

Το Αλτσχάιμερ γίνεται συχνότερο με την πάροδο της ηλικίας, ωστόσο δεν είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της γήρανσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που εμφανίζουν την ασθένεια είναι άνω των 65 ετών.

 Σπανιότερα, το Αλτσχάιμερ μπορεί να προσβάλλει και νεότερους ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι πάνω από 42,000, ή περίπου το 5% των ανθρώπων που έχουν Αλτσχάιμερ είναι κάτω των 65. Αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις της ασθένειας ονομάζονται Αλτσχάιμερ πρώιμης έναρξης (early-onset Alzheimer’s).

• To Αλτσχάιμερ είναι η συχνότερη αιτία της άνοιας, προσβάλλοντας περίπου 500,000 άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

• Περίπου 5% των ασθενών με Αλτσχάιμερ είναι κάτω από τα 65 έτη

Στη νόσο Αλτσχάιμερ επισυμβαίνουν αλλαγές στον εγκέφαλο οι οποίες υπερβαίνουν αυτές που σχετίζονται με τη φυσιολογική γήρανση. Αυτές οι αλλαγές περιλαμβάνουν τη συσσώρευση δύο πρωτεϊνών, που ονομάζονται αμυλοειδές (amyloid) και ταφ (tau). Παρόλο που οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα ξεκάθαρη εικόνα του τι πυροδοτεί το Αλτσχάιμερ, η έρευνα υποστηρίζει ότι και οι δύο πρωτεΐνες εμπλέκονται στην εξέλιξη της ασθένειας. Με την πρόοδο του Αλτχάιμερ, όλο και περισσότερα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο καταστρέφονται. Αυτή η καταστροφή οδηγεί στα συμπτώματα του Αλτσχάιμερ.

Στο Αλτσχάιμερ τα συμπτώματα αναπτύσσονται αργά μέσα σε μερικά χρόνια, έτσι ώστε αυτά να μην είναι εμφανή, τουλάχιστον στην αρχή.

Τυπικά, στην αρχή τα συμπτώματα του Αλτσχάιμερ μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Μνήμη

Να ξεχνούν συχνά πρόσφατα γεγονότα, ονόματα και πρόσωπα.

• Επαναληψιμότητα

Να επαναλαμβάνονται όλο και πιο συχνά, π.χ. επανάληψη των ίδων ερωτήσεων σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

• Χάσιμο αντικειμένων

Να χάνουν πολύ συχνά πράγματα ή να τα τοποθετούν σε ασυνήθιστα μέρη.

• Σύγχυση

Να μπερδεύουν την ημερομηνία ή την ώρα της ημέρας.

• Αποπροσανατολισμός

Να μην είναι σίγουροι για το που βρίσκονται ή να χάνονται, ειδικά σε μη γνώριμα μέρη.

• Γλώσσα

Να δυσκολεύονται να βρουν τις κατάλληλες λέξεις.

• Διάθεση και συμπεριφορά

Να μειώνεται η διάθεσή τους, να αγχώνονται ή να γίνονται ευέξαπτοι. Κάποιοι άλλοι μπορεί να χάνουν την αυτοεκτίμησή τους ή να δείχνουν μειωμένο ενδιαφέρον για το τί συμβαίνει γύρω τους.

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται

Το Αλτσχάιμερ εξελίσσεται με το χρόνο, ωστόσο η ταχύτητα αλλαγών παρουσιάζει διακύμανση ανάμεσα στους ανθρώπους.

Καθώς το Αλτσχάιμερ προοδεύει, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Μνήμη και γνωστικές δεξιότητες

Οι άνθρωποι θα αντιλαμβάνονται ότι η ικανότητά τους να θυμούνται, να σκέφτονται και να παίρνουν αποφάσεις χειροτερεύει.

• Επικοινωνία

Η επικοινωνία και η γλώσσα γίνονται όλο και πιο δύσκολες.

• Αναγνώριση

Τα άτομα μπορεί να έχουν δυσκολίες να αναγνωρίσουν αντικείμενα του σπιτιού ή γνώριμα πρόσωπα.

• Καθημερινές δραστηριότητες

Αυτές γίνονται όλο και πιο δύσκολες, π.χ. χρήση τηλεκοντρόλ, τηλεφώνου ή συσκευών της κουζίνας. Ακόμα, οι ασθενείς μπορεί να δυσκολεύονται να εντοπίσουν αντικείμενα που είναι ακριβώς μπροστά τους.

• Ύπνος

Αλλαγές στη ρουτίνα του ύπνου είναι συχνές.

• Συμπεριφορά

Κάποιοι ασθενείς εμφανίζονται λυπημένοι, καταθλιπτικοί ή εκνευρισμένοι για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Το άγχος επίσης είναι συχνό και τα άτομα μπορεί να αναζητούν συνεχώς να τα καθησυχάζουν ή να φοβούνται και να γίνονται καχύποπτα.

• Σωματικές αλλαγές

Οι άνθρωποι μπορεί να δυσκολεύονται στο περπάτημα, να έχουν αστάθεια, να αισθάνονται την κατάποση του φαγητού δυσκολότερη, ή να έχουν επιληπτικές κρίσεις.

• Παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις

Οι ασθενείς μπορεί να βιώνουν παραισθήσεις, όπου βλέπουν ή ακούν πράγματα τα οποία δεν υπάρχουν. Άλλοι μπορεί να πιστεύουν ως αληθινά πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν έχουν συμβεί, γνωστά και ως ψευδαισθήσεις.

• Φροντίδα

Οι ασθενείς χρειάζονται σταδιακά περισσότερη βοήθεια με τις καθημερινές δραστηριότητες, όπως το ντύσιμο, η σίτιση και η χρήση της τουαλέτας.

Η διάγνωση του Αλτσχάιμερ είναι πολύ σημαντική. Σημαίνει ότι θα μπορείτε να έχετε πρόσβαση στην κατάλληλη υποστήριξη και τις κατάλληλες θεραπείες. Σημαίνει ακόμα ότι μπορείτε να προγραμματίσετε για το μέλλον. Εάν ανησυχείτε για την υγεία σας θα πρέπει να μιλήσετε στο γιατρό σας ή στον ειδικό κλινικό ψυχολόγο – νευροψυχολόγο.

• Εάν ο γιατρός σας υποπτεύεται Αλτσχάιμερ ή κάποια άλλη μορφή άνοιας, μπορεί να σας παραπέμψει σε μία υπηρεσία μνήμης ή σε κάποιον άλλον ειδικό.
• Εκεί, ο γιατρός ή ο ειδικός κλινικός ψυχολόγος – νευροψυχολόγος θα σας κάνει μερικές ερωτήσεις και θα σας δώσει κάποια τεστ. Αυτά είναι πιθανό να περιλαμβάνουν:

1. Ερωτήσεις για τις ανησυχίες σας, τα συμπτώματά σας και πώς τα διαχειρίζεστε.
2. Ερωτήσεις σχετικά με το γενικό επίπεδο υγείας σας και το ιατρικό σας ιστορικό.
3. Συζήτηση με τον/τη σύντροφό σας ή κάποιον άλλο κοντινό σας άνθρωπο σχετικά με τα συμπτώματά σας.
4. Ένα ιατρικό έλεγχο ρουτίνας (check-up).
5. Νευροψυχολογική εξέταση –η οποία περιλαμβάνει συνήθως τη διεξαγωγή τεστ με μολύβι και χαρτί- για τον έλεγχο της μνήμης σας, της γλώσσας και των υπόλοιπων γνωστικών δεξιοτήτων.

Μπορεί να σας παραπέμψει επίσης και για άλλα τεστ, όπως απεικονιστικές εξετάσεις εγκεφάλου ή εξετάσεις αίματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί μία οσφυονωτιαία παρακέντηση, όπου λαμβάνεται υγρό από τη βάση της σπονδυλικής στήλης για να ελεγχθούν οποιεσδήποτε αλλαγές που θα μπορούσαν να συνδέονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Εάν τα συμπτώματα είναι ήπια ή η υποκείμενη αιτία για την πάθηση δεν είναι ξεκάθαρη, ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει την παρακολούθηση των συμπτωμάτων σε βάθος χρόνου. Για αυτό το λόγο, μπορεί να σας ζητηθεί να επαναλάβετε αυτές τις αξιολογήσεις στο μέλλον προκειμένου να ξεκαθαρίσει η κατάσταση διαγνωστικά.

Συνολικά, όλα τα παραπάνω θα βοηθήσουν το γιατρό σας να μάθει περισσότερα για οποιαδήποτε προβλήματα στη μνήμη ή τη σκέψη και για την πιθανή αιτία τους.

Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάποιο απόλυτα έγκυρο και αξιόπιστο διαγνωστικό τεστ για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Ο γιατρός σας θα πρέπει να προβεί σε μία κλινική απόφαση σχετικά με την πιο πιθανή διάγνωση και να ερμηνεύσει τα συμπτώματά σας βάσει των πληροφοριών που έχουν προκύψει με τις αξιολογήσεις και τα τεστ.

Εάν βρίσκεστε υπό διερεύνηση για την πιθανότητα να έχετε Αλτσχάιμερ ή κάποια άλλη μορφή άνοιας, μπορείτε να επιλέξετε να μη μάθετε τη διάγνωση. Είναι δικαίωμά σας επίσης να επιλέξετε για το ποιος άλλος θα γνωρίζει για τη διάγνωσή σας.

Οι διαθέσιμες θεραπείες για το Αλτσχάιμερ δεν μπορούν να επιβραδύνουν ή να σταματήσουν την εξέλιξη της ασθένειας, ωστόσο θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τα συμπτώματα για ένα χρονικό διάστημα. Είναι σημαντικό να συζητήσετε για τις θεραπευτικές επιλογές σας με τους ειδικούς που εμπλέκονται στη φροντίδα σας.

Φαρμακευτική αγωγή

Εάν σας συνταγογραφηθεί κάποιο φάρμακο για άνοια, κάποιος ειδικός ιατρός θα είναι συνήθως υπεύθυνος για την έναρξη της θεραπείας σας. Οι ειδικοί ιατροί που βλέπουν ασθενείς με άνοια είναι συνήθως ψυχίατροι, γηρίατροι και νευρολόγοι. Μόλις η θεραπεία ξεκινήσει, μπορεί να συνεχιστεί και να παρακολουθείται από έναν ειδικό ή από τον οικογενειακό σας γιατρό.

Αναστολείς της χολιναστεράσης

Άτομα με Αλτσχάιμερ στο ήπιο ή μέτριο στάδιο μπορούν να ωφεληθούν από από τη λήψη ενός αναστολέα της χολιναστεράσης (cholinesterase inhibitor). Αυτά τα φάρμακα δρουν αυξάνοντας την ποσότητα μιας χημικής ουσίας που ονομάζεται ακετυλοχολίνη, η οποία βοηθάει τη μεταφορά των μηνυμάτων μέσα στον εγκέφαλο. Οι αναστολείς της χολιναστεράσης δεν εμποδίζουν την ασθένεια να εξελιχθεί, ωστόσο μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να λειτουργούν σε ένα κάπως υψηλότερο επίπεδο από ό,τι θα έκαναν χωρίς το φάρμακο.

Τρεις αναστολείς της χολιναστεράσης χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του Αλτσχάιμερ:

• Δονεπεζίλη (donepezil)
• Ριβαστιγμίνη (rivastigmine)
• Γκαλανταμίνη (galantamine)

Αυτοί είναι διαθέσιμοι προς συνταγογράφηση για άτομα με ήπιο ή μέτριο Αλτσχάιμερ, ωστόσο οι γιατροί μπορούν να συνταγογραφούν ένα από αυτά τα φαρμακα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αν πιστεύουν ότι συνεχίζουν να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα.

Κάποιοι ασθενείς με Αλτσχάιμερ βλέπουν ότι η κατάστασή τους βελτιώνεται με τη λήψη ενός αναστολέα της χολιναστεράσης. Μπορεί να παρατηρήσουν μια βελτίωση στη σκέψη, τη μνήμη, την επικοινωνία ή στις καθημερινές δραστηριότητες. Αντιθέτως, άλλοι μπορεί να μην παρατηρήσουν κάποιο αποτέλεσμα.

Τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες σε κάποιους ανθρώπους. Οι συχνότερες είναι να αισθάνονται ή να είναι αδιάθετοι, να μην μπορούν να κοιμηθούν, να έχουν διάρροια, μυϊκούς πόνους ή κόπωση. Αυτές οι παρενέργειες είναι συνήθως ήπιες και συνήθως δεν κρατάνε πολύ. Οι παρενέργειες δεν αφορούν σε όλους τους ασθενείς.

Μεμαντίνη

Η μεμαντίνη (memantine) συνιστάται για ασθενείς στα πιο προχωρημένα στάδια και για αυτούς που βρίσκονται στα μέτρια στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ, σε περίπτωση που οι αναστολείς της χολιναστεράσης δε βοηθούν ή είναι ακατάλληλοι. Η μεμαντίνη δε σταματάει την πρόοδο της ασθένειας, ωστόσο μπορεί να βοηθήσει με κάποια από τα συμπτώματα.

Μερικοί άνθρωποι που παίρνουν μεμαντίνη μπορεί να μην παρατηρήσουν κανένα αποτέλεσμα. Άλλοι μπορεί να βλέπουν ότι η κατάστασή τους παραμένει ή ίδια, ενώ θα περίμεναν να επιδεινωθεί.

Οι άνθρωποι που παίρνουν μεμαντίνη μπορεί να έχουν παρενέργειες. Οι πιο συχνές από αυτές είναι πονοκέφαλοι, ζαλάδα, ληθαργία και δυσκοιλιότητα. Αυτές οι παρενέργειες διαρκούν συνήθως για λίγο.

Ο γιατρός σας θα προτείνει την κατάλληλη για εσάς θεραπεία και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να σας δώσει ταυτόχρονα έναν αναστολέα της χολιναστεράσης και μεμαντίνη. Αυτό λέγεται μερικές φορές συνδυαστική θεραπεία.

Μη-φαρμακευτικές θεραπείες

Θεραπείες γνωστικής διέγερσης (cognitive stimulation therapies)

Έχουν σχεδιαστεί με στόχο τη διέγερση των γνωστικών δεξιοτήτων και την εμπλοκή των ατόμων με Αλτσχάιμερ σε δημιουργικές δραστηριότητες. Είναι συνήθως ομαδικές και δίνουν έμφαση στην ευχάριστη ενασχόληση του συμμετέχοντος. Οι δραστηριότητες αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν παιχνίδια, ομαδικές συζητήσεις ή πρακτικές δραστηριότητες όπως μαγειρική.

Τα οφέλη της γνωστικής διέγερσης για άτομα με Αλτσχάιμερ μπορεί να περιλαβάνουν βελτίωση στη μνήμη, τη σκέψη και την ποιότητα ζωής.

Τα άτομα με ήπια προς μέτρια άνοια, συμπεριλαμβανομένου και του Αλτσχάιμερ θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε προγράμματα γνωστικής διέγερσης, αν αυτά είναι διαθέσιμα. Μπορείτε να συζητήσετε τις επιλογές σας με το γιατρό σας ή με τον ειδικό κλινικό ψυχολόγο-νευροψυχολόγο.

Θεραπευτικές επιλογές για αλλαγές στη διάθεση και τη συμπεριφορά

Κατάθλιψη και άγχος

Τα άτομα με Αλτσχάιμερ που υποφέρουν από κατάθλιψη ή άγχος θα μπορούσαν να ωφεληθούν από κοινωνική υποστήριξη ή από διαφορετικές μορφές ψυχοθεραπείας, ανάλογα με τις ανάγκες τους και την προσωπική τους κατάσταση.

Ψυχολογικές παρεμβάσεις όπως η γνωστική συμπεριφοριστική θεραπεία (cognitive behavioral therapy, CBT) και η συμβουλευτική, μπορούν να βοηθήσουν με τα συμπτώματα. Προσφέρουν στα άτομα τη δυνατότητα να μιλήσουν για τις ανησυχίες τους με έναν ειδικό και να αναπτύξουν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης / διαχείρισης προβλημάτων, σκέψης και συμπεριφοράς.

Κάποια άτομα θα μπορούσαν επίσης να ωφεληθούν από αντικαταθλιπτικά φάρμακα, ωστόσο αυτά δεν είναι πάντα κατάλληλα για τους ασθενείς με Αλτσχάιμερ. Ο γιατρός θα πρέπει να εξετάσει προσεκτικά ποια είναι η καλύτερη επιλογή.

Θεραπευτικές επιλογές για κατάθλιψη και άγχος:

• Κοινωνική υποστήριξη
• Ψυχοθεραπεία
• Αντικαταθλιπτικά (εάν υπάρχει ένδειξη)

Αναστάτωση και επιθετικότητα

Στην προσπάθεια διαχείρισης των συμπτωμάτων επιθετικότητας και αναταραχής, ο γιατρός θα πρέπει να εξετάσει τη σωματική και ψυχική υγεία του ασθενούς, καθώς και το περιβάλλον του. Αυτό θα βοηθήσει στην αναγνώριση των υποκείμενων αιτιών ή εκλυτικών παραγόντων, όπως π.χ. πόνος, κάποιο πρόβλημα υγείας, ή κάτι στο περιβάλλον του ασθενούς που του προκαλεί άγχος ή θυμό.

Συμπληρωματικές θεραπείες, όπως αρωματοθεραπεία, χορός και θεραπεία με μουσική θα μπορούσαν επίσης να εξεταστούν. Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί και από τις προτιμήσεις του ασθενούς καθώς και τη διαθεσιμότητα των θεραπειών.

Σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιψυχωτικά φάρμακα, όπως η ρισπεριδόνη (Risperdal) για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, ιδιαίτερα όταν κάποιος είναι πολύ ταραγμένος ή σε κίνδυνο να κάνει κακό στον εαυτό του ή τους άλλους. Αυτά τα φάρμακα δεν είναι κατάλληλα για όλους και μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες.

Θεραπευτικές επιλογές για την αναστάτωση και την επιθετικότητα

• Αναγνώριση και διαχείριση εκλυτικών παραγόντων και αιτιών
• Συμπληρωματικές θεραπείες
• Αντιψυχωτικά (εάν υπάρχει ένδειξη)

Ένας παράγοντας κινδύνου είναι κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες που έχετε να εμφανίσετε μία ασθένεια. Το ρίσκο που έχει κάποιος για να αναπτύξει Αλτσχάιμερ αποτελείται από ένα αριθμό διαφορετικών παραγόντων. Αυτοί συμπεριλαμβάνουν ηλικία, γενετικούς παράγοντες και τρόπο ζωής (lifestyle). Είναι μία πολύπλοκη κατάσταση.

Ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση Αλτσχάιμερ με όψιμη έναρξη είναι η ηλικία. Όσο πιο μεγάλος, -η είστε σε ηλικία τόσο πιθανότερο είναι να εμφανίσετε την ασθένεια. Παρόλα αυτά, οι αλλαγές στον εγκέφαλο που οδηγούν τελικά στο Αλτσχάιμερ ξεκινούν πολλά χρόνια προτού εκδηλωθούν οποιαδήποτε συμπτώματα, και δεν θα ήταν απίθανο να βρεθούν στο μέλλον νέοι τρόποι για την πρόληψη και τη θεραπεία της ασθένειας.

Γνωρίζουμε ότι παρόλο που πολλοί άνθρωποι ζουν μια υγιεινή και δραστήρια ζωή, θα εμφανίσουν άνοια ούτως ή άλλως. Ωστόσο, η έρευνα προτείνει ότι κάποιες περιπτώσεις άνοιας θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν βοηθούσαμε τους ανθρώπους να διαχειριστούν ορισμένους παράγοντες σχετιζόμενους με τον τρόπο ζωής τους.

Γενετικοί παράγοντες

Το Αλτσχάιμερ είναι συνηθισμένο, και πολλοί από εμάς έχουμε ένα συγγενή που έχει την ασθένεια. Αυτό δε συμβαίνει όμως ότι θα την κληρονομήσουμε. Κάποιες έρευνες έχουν προτείνει ότι αν κάποιος έχει ένα γονέα ή παππού/γιαγιά με Αλτσχάιμερ, οι οποίοι εμφάνισαν την ασθένεια μετά την ηλικία των 65, τότε το ρίσκο που έχουν να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ είναι ελαφρώς υψηλότερο από κάποιον χωρίς οικογενειακό ιστορικό.

Η έρευνα έχει αναγνωρίσει ορισμένα γονίδια τα οποία έχουν σχετιστεί με υψηλότερο ρίσκο για την εμφάνιση Αλτσχάιμερ με όψιμη έναρξη σε ορισμένους ανθρώπους. Εάν κάποιος έχει αυτά τα γονίδια δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα εκδηλώσει την ασθένεια, αλλά μόνο ότι το ρίσκο του είναι υψηλότερο από αυτούς με μία διαφορετική γενετική καταβολή. Ωστόσο, η ανακάλυψη αυτών των γονιδίων μάς αποκαλύπτει περισσότερα πράγματα για τις αιτίες του Αλτσχάιμερ.

Σε κάποιες περιπτώσεις, το Αλτσχάιμερ με πρώιμη έναρξη μπορεί να εμφανίζεται στην οικογένεια και μπορεί να προκαλείται από ελαττωματικά γονίδια. Σε αυτά τα περιπτώσεις μπορούν να προσβληθούν πολλά μέλη από την ίδια πλευρά της οικογένειας, συχνά ακόμα και στα 30, τα 40 ή τα 50 τους. Αυτές οι μορφές Αλτσχάιμερ είναι πολύ σπάνιες.

Το Αλτσχάιμερ έχει τεράστιες επιπτώσεις στη ζωή ενός ανθρώπου, καθώς επίσης και στην οικογένειά του ή τα άτομα που τον φροντίζουν. Οι ασθενείς έχουν ανάγκη από ένα διαθέσιμο δίκτυο υποστήριξης, τόσο πρακτικής όσο και συναισθηματικής.

Η πρόσβαση σε υπηρεσίες και την κατάλληλη υποστήριξη μπορεί να έχει πραγματικά μια θετική επίδραση σε έναν ασθενή με άνοια και την οικογένειά του. Κάποιες υπηρεσίες είναι διαθέσιμες μέσω των τοπικών αρχών, ενώ άλλες μπορούν να γίνουν προσβάσιμες μέσω του γιατρού σας ή των ειδικών. Ο τύπος των διαθέσιμων υπηρεσιών μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το μέρος που μένετε, και μπορεί να περιλαμβάνει βοήθεια στο σπίτι, κέντρα ημέρας και  αυξημένης φροντίδας.

Μπορεί να χρειαστεί να σκεφτείτε σχετικά με νομικά και οικονομικά θέματα και να αναζητήσετε συμβουλές για την πιο κατάλληλη λύση για εσάς. Η διάγνωση με νόσο Αλτσχάιμερ δε σημαίνει ότι θα πρέπει αυτόματα να σταματείτε να οδηγείτε, ωστόσο θα πρέπει να ενημερώσετε τις αρχές αδειοδότησης και οδικής ασφάλειας και την ασφαλιστική σας εταιρεία. Μπορείτε να το συζητήσετε περαιτέρω με το γιατρό σας σχετικά με αυτό το θέμα.

Πολλοί οργανισμοί παρέχουν πληροφορίες, υποστήριξη και υπηρεσίες φροντίδας για τα άτομα που υποφέρουν από άνοια, καθώς και για τις οικογένειες και τους φροντιστές τους.